Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

w mowie i piśmie

См. также в других словарях:

  • pismo — n III, Ms. piśmie 1. blm «zespół znaków graficznych będących znakami dźwięków lub pojęć; ogół liter składających się na dany alfabet» Pismo maszynowe, ręczne. Krój, format, rodzaj pisma. Wynalazek pisma. ∆ Pismo alfabetyczne «pismo, w którym… …   Słownik języka polskiego

  • pismo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. piśmie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} system znaków graficznych odpowiadających określonym dźwiękom lub pojęciom; ogół liter tworzących dany alfabet : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dwujęzyczność — ż V, DCMs. dwujęzycznośćści, blm «równorzędna znajomość dwu języków, posługiwanie się w mowie i piśmie dwoma językami» …   Słownik języka polskiego

  • dywagować — ndk IV, dywagowaćguję, dywagowaćgujesz, dywagowaćguj, dywagowaćował książk. «odstępować, odbiegać od tematu w mowie lub piśmie; mówić, pisać rozwlekle, nie na temat» …   Słownik języka polskiego

  • elizja — ż I, DCMs. elizjazji; lm D. elizjazji (elizjazyj) jęz. «opuszczenie w mowie lub piśmie wygłosowej samogłoski lub spółgłoski wyrazu przed samogłoską nagłosową następnego wyrazu, np. fr. l énergie zamiast la énergie; wyrzutnia» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • mowa — ż IV, CMs. mowawie 1. blm «zasób wyrazów, wyrażeń i zwrotów łączonych w wypowiedzi według reguł gramatycznych, używany w celu porozumiewania się przez członków jednego narodu, społeczeństwa, przez ludzi pewnego środowiska, regionu,… …   Słownik języka polskiego

  • omówić — dk VIa, omówićwię, omówićwisz, omów, omówićwił, omówićwiony omawiać ndk I, omówićam, omówićasz, omówićają, omówićaj, omówićał, omówićany «wypowiedzieć (w mowie lub piśmie) sądy na jakiś temat, mówiąc rozpatrzyć jakąś sprawę, przedyskutować… …   Słownik języka polskiego

  • potrącić — dk VIa, potrącićcę, potrącićcisz, potrącićtrąć, potrącićcił, potrącićcony potrącać ndk I, potrącićam, potrącićasz, potrącićają, potrącićaj, potrącićał, potrącićany 1. «przechodząc obok, uderzyć z lekka kogoś lub coś, zwykle przez nieuwagę,… …   Słownik języka polskiego

  • styl — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «sposób wyrażania się, formułowania wypowiedzi w mowie lub piśmie; stała tendencja w wyborze środków ekspresji językowej charakterystyczna dla danego autora, kierunku, gatunku literackiego, dzieła, epoki» Styl… …   Słownik języka polskiego

  • twierdzić — ndk VIa, twierdzićdzę, twierdzićdzisz, twierdź, twierdzićdził «podawać coś (w mowie lub piśmie) za rzecz pewną, dowiedzioną, dowodzić; potocznie: utrzymywać, zapewniać» Twierdzić coś stanowczo. Uparcie twierdził, że się nie pomylił. Twierdził, że …   Słownik języka polskiego

  • wyłożyć — dk VIb, wyłożyćżę, wyłożyćżysz, wyłożyćłóż, wyłożyćżył, wyłożyćżony wykładać ndk I, wyłożyćam, wyłożyćasz, wyłożyćają, wyłożyćaj, wyłożyćał, wyłożyćany 1. «wydobyć coś skądś i ułożyć, umieścić gdzieś, zwykle na widocznym miejscu» Wyłożyć rzeczy z …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»